Szlak niebieski : Pętla Międyrzecz

Trasa tworzy pętle, dlatego też wędrówkę można rozpocząć w dowolnym momencie,

Pętla posiada dwa oblicza. Na wschód od Międzyrzecza bardziej cywilizowane z asfaltami, szutrami no i bunkrami. Cześć wschodnia natomiast jest bardziej dzika i skierowana do wielbicieli natury.

Dosłownie zanurzycie się w naturze, gdy wkroczycie na ledwie widoczną wśród traw dróżkę.

Nawierzchnia jest bardzo zróżnicowana od asfaltów, szutrów, bruku po drogi polne. Lasy występują na ponad 50 % przebiegu trasy,

Opis tej trasy rozpoczyna się w pobliżu jez. Głębokiego, tuż przy przystanku kolejowym Głębokie Międzyrzeckie. Prowadzi tędy linia kolejowa Międzyrzecz  – Gorzów.

Na początek warto podjechać na plaże. Po obowiązkowej kąpieli kierujemy się mniej uczęszczaną drogą, mijając użytek ekologiczny

Docieramy na skraj wojskowego poligonu należącego do 17. Wielkopolska Brygada Zmechanizowana. O obecności poligonu informują tabliczki. Skręcamy w prawo na bardziej uczęszczaną drogę, niestety piaszczystą.

Docierając do śródleśnej enklawy, z polem uprawnym skręcamy w prawo. Pomocny jest drogowskaz turystyczny. Wędrujemy razem ze szklakiem żółtym Bledzew – Międzyrzecz

Mijamy leśniczówkę Gorzycaa, droga opada w dół, pojawia się brukowana nawierzchnia, która doprowadza nas do mostu na Obrze.

Wkraczamy do Gorzycy, rozpoczyna się droga asfaltowa. W miejscowości takie atrakcje jak pałac, kościół szachulcowy z 1736 roku, zabudowania folwarczne oraz budynek dawnej gorzelni.

Na skrzyżowaniu przy drogowskazie turystycznym kierujemy się w prawo. Przy metalowym krzyżu, skręcamy w lewo w szutrową drogę. Kolejny drogowskaz turystyczny, co jak co ale ilość drogowskazów jest imponująca.

Droga szutrowa kończy się przy lesie. Po prawej stronie znajdują się trzy urokliwe jeziorka zamkowe. Ładnie się prezentują otoczone lasami. 

Docieramy do przystanku kolejowej Gorzyca. Zaskakująca jest lokalizacja tego przystanku w tak dużym oddaleniu od wsi.  Po przekroczeniu torów rozpoczyna się trudny piaszczysty odcinek, trudy wynagradzają widoki na pagórkowaty teren. Na szczęście po kolejnym kilometrze wkraczamy na bardziej ubita leśną drogę, a wkrótce też wkraczamy na asfalt, który doprowadza nas do mostu obrotowego na strudze jeziornej w Kursko-Dąbie.

Rozpoczyna się długi brukowany odcinek, który nie jest zbyt „trzęsący” gdyż skrajem wyjeżdżono niebrukowaną szutrową ścieżkę. Wkraczamy w kolejny obszar leśny, po lewej pozostałości umocnień armaty. Przed wiaduktem na wzgórzu  po lewej grupa warowna Schill, warto zobaczyć, ale należy też zachować szczególna ostrożność, bo na terenie pełno niebezpiecznych rozpadlisk i wystających prętów.

Gdy zobaczycie pierwsze domy miejscowości Kursko, warto skręcić w prawo i zobaczyć duży Panzerwerk 761. Szlak prowadząc pod górę, wyprowadza do wsi Kursko. Na drodze asfaltowej skręcamy w lewo. Rozpoczyna się zjazd w dół, przekraczamy wiadukt kolejowy. Opuszczamy Kursko i teraz początkowo pod górę, a w późniejszym etapie w dół kierujemy się do wsi Pieski.

Ten fragment oferuje rozległe widoki. Po dotarciu do wsi na pierwszym skrzyżowaniu w prawo a na kolejnym w lewo zgodnie z drogowskazem na Żarzyń. W Pieskach warty zobaczenia jest kościół oraz zabytkowy spichlerz. Za wsią skręcamy we drogę szutrową, wkrótce ponownie zagłębiamy się w las. Docieramy do strzelnicy wchodzącej w skład międzyrzeckiego rejonu umocnionego. Skręcamy w lewo i wkrótce docieramy do przesmyku pomiędzy jeziorami Kęszyckim a Krzaczastym.

Docieramy do skrzyżowania ze szlakiem czerwonym Żarzyn – Międzyrzecz, znajduje się tutaj drogowskaz turystyczny. Kolejny 1,5-kilometrowy odcinek jest bardzo trudny ze względu na piachy. Możecie ominąć ten odcinek, przy drogowskazie kierując się w lewo i poprzez Kęszycę Leśną powrócić na szlak. Po przedzieraniu się przez piach czeka nas niespodzianka, wąski pasek asfaltu poprowadzony przez las. Pozostałość po wojskowych koszarach. Docieramy do asfaltowej drogi Kęszyca Leśna – Kęszyca. Droga prowadzi pod górę. Pod ziemią znajduje się główna nitka systemu umocnień. Zjeżdżając w dół, docieramy o Kęszycy. Wokół jest sporo bunkrów, dlatego też dla miłośników tego typu obiektów, należy przeznaczyć więcej czasu na zwiedzenie okolic. W Kęszycy jest także kościół.

Przy przystanku autobusowym skręcamy w prawo, polnymi drogami, w pofałdowanym terenie wędrujemy do wsi Nietoperek. Na pierwszym rozwidleniu widoczne zęby smoka, pas zapór przeciwczołgowych. Jeśli w tym rejonie widzicie kępę zadrzewień, to możecie być prawie pewni, że jest tam bunkier. Przed samym Nietoperkiem brak oznakowania informującego, że należy skręcić w lewo, w stronę widocznych już zabudowań. Największą atrakcją tej wioski jest kolejka ogrodowa. Gdy docieramy do brukowanej drogi, skręcamy w prawo, wkrótce przekraczamy asfaltową drogę Międzyrzecz- Gościkow.

Kierując się zgodnie z drogowskazem na Szumiącą, przekraczamy mostem nad linią kolejową numer 375 i szutrem docieramy do drogi S3. Tunelem z krótkim odcinkiem asfaltu przekraczamy drogę i poprzez las leśną drogą docieramy do skrzyżowania, gdzie rozpoczyna się wielokilometrowy odcinek bardzo dobrej szutrowej drogi, która praktycznie bez przerwy prowadzi z górki.

Po drodze mijamy urokliwy staw Skoki i w końcu docieramy do miejscowości Skoki. Krótki odcinek asfaltowy przez wieś. Do zobaczenia dawny młyn wodny oraz tama spiętrzająca wodę na Paklicy. Kilometr za wsią skręcamy w lewo na kolejny długi odcinek szutrowej drogi. Po kilku kilometrach przekraczamy linię kolejową z Międzyrzecza do Zbąszynka.

Ostatni kilkusetmetrowy odcinek do Karolewa pokonujemy już droga polną. Skręcamy w prawo na asfalt i przez kolejny kilometr poruszamy się drogą w kierunku Trzciela. Gdy napotykamy drogowskaz z napisem Janowo, skręcamy w lewo i kierujemy się do tej miejscowości asfaltem o znikomym ruchu. Janowo nie ma nic do zaoferowania w kwestii zabytków. Natomiast w kolejnej miejscowości Policko zobaczyć można niewielki kościół. Docieramy do mostu na rzece Obra, za którym skręcamy w lewo w drogę polną. 

Wędrując skrajem lasu, przekraczamy lokalną linię kolejową Pszczew – Międzyrzecz. Dalej pośród podmokłych łąk docieramy do Kuligowa. Uwagę zwraca budynek o ciekawej architekturze, przy tym budynku szlak skręca w lewo w kolejną leśną drogę, która prowadzi do Kalska. Największą atrakcją jest kościół, który można zwiedzić po wcześniejszym kontakcie telefonicznym pod numerem: 95-737 63 77.

Za Kalskiem rozpoczyna się najbardziej dziki odcinek poprowadzony leśnymi drogami, na których wydaje się, że zaraz miałyby zaraz zniknąć pośród traw. Docieramy do leśnej osady Brzozowy Ług. Prawie 5 kilometrów wędrówki przez las, uzbrójcie się w GPS, bo na tym odcinku oznakowanie jest fatalne. Po wielu kilometrach docieramy do wiaduktu nad drogą S3. A następnie do drogi Skwierzyna – Międzyrzecz

Po jej przekroczeniu kolejny odcinek leśnymi drogami. Nieco później przekraczamy linię kolejową Międzyrzecz – Gorzów. Wkrótce szlak skręca w lewo i prowadzi wzdłuż wyżej wspomnianej linii kolejowej. Docieramy do przystanku kolejowego Głębokie Międzyrzeckie, i tak zamykamy pętle.